കവിത
അമ്മ
ജീവിതം നയിക്കണംസൂര്യനെ കണ്ടെത്തണംഒരു തോണിയായ് മാനത്ത് നക്ഷത്രങ്ങളെ പിടിക്കണംഒരു കാലത്തിൽ അമ്മയെ നമസ്കരിക്കണംപ്രവൃത്തികൊണ്ട് മാലയിടണംനാണിച്ച കാലം നിന്നെ ഭയന്നിടുന്നേസൂര്യൻ ശുദ്ധി വരുത്തിയ നിന്റെ മനസ്സിൽ പതിഞ്ഞു എൻ മുഖംവരികയായ് ചേച്ചിയും കൊച്ചനുജത്തിയും കനിഞ്ഞനുഗ്രഹിക്കാൻആഭരണം വെച്ചു പ്രാർത്ഥിച്ചു അമ്മമഴയുടെ നിറവിൽ സൂര്യൻRead More
ഭൗമഗീതം
ഭൂമിയൊന്നു പുഞ്ചിരിച്ചു,പതിയെ, വളരെ പതിയെ…പുഴകളിൽ തെളിനീരൊഴുകവെ,തെളിഞ്ഞ ആകാശമേഘങ്ങൾമുഖം നോക്കവേ…സ്വച്ഛന്ദം പാറിപ്പറക്കുന്നവെൺകൊറ്റികൾക്കൊപ്പംഭൂമിയൊന്നു ചിരിച്ചു..ഗർഭപാത്രത്തിൽ നിന്നുള്ള മണലൂറ്റലില്ല..അടിവേരറുത്തുള്ള ഖനനമില്ല..മാലിന്യഭാണ്ഡങ്ങളൊഴിഞ്ഞ മടിത്തട്ടിൽപുതുനാമ്പിടുന്നു മറ്റൊരു ലോകംതാഴ്വാരങ്ങളിൽ നീരുറവ വീണ്ടുമൊഴുകുന്നു..കളകൂജനങ്ങളുയരുന്നു..ചെയ്ത പാപക്കറകൾഒരു നൂറാവർത്തി കൈ കഴുകി തുടയ്ക്കവേ..സാമൂഹികാകലത്തിലിരുന്നുഭൂമി വീണ്ടും പുഞ്ചിരിച്ചു..പതിയെ, വളരെ പതിയെ… Link to thisRead More
കറുപ്പ്
കറുപ്പ് ഒരു നിറമാണത്രെ! അതെങ്ങനെയാണ് ശരിയാവുക? തന്നിലേക്ക് നിപതിക്കുന്ന നിറമൊന്നിനെപ്പോലും ഉള്ളിലേക്ക് വലിച്ചെടുക്കാതെ, ഒന്നു ചേർത്തമർത്തുക പോലും ചെയ്യാതെ, സ്വതന്ത്രമായി പറക്കാൻ വിട്ട്, ആരെയും ചാരാതെ തനിച്ചു തലയുയർത്തിയങ്ങനെ… നേർത്തൊരു കീറുപോലും പുറത്തു കാട്ടാതെ ചന്ദ്രതാരകൾ പോലും ഒളിച്ചിരിക്കുന്ന രാവുകളുടെRead More